Najlepszy sportowiec wśród tegorocznych absolwentów – wywiad z Jakubem Gmyzem z 8B
Czy w Twojej rodzinie były tradycje sportowe? Jeżeli tak, to jakie?
Tak, w mojej rodzinie zawsze ktoś uprawiał sport. Babcia trenowała lekkoatletykę. Mama trenowała pływanie i jazdę konną, była też w szkolnej reprezentacji siatkarskiej i lekkoatletycznej. Tata od małego grał w piłkę nożną, był reprezentantem AZS Politechniki Poznańskiej w trakcie studiów. Do tej pory gra zresztą rekreacyjnie z kolegami. Przez 4 lata trenował też ju jitsu.
Od kiedy zacząłeś uprawiać sport i dlaczego?
Pierwszym sportem, który zacząłem uprawiać, była piłka nożna. W wieku 4 lat rodzice zapisali mnie do szkółki piłkarskiej w Plewiskach. Jaki był powód? Już nie pamiętam, ale wiem, że piłkę kopałem chyba od momentu, jak nauczyłem się chodzić. Zapasy zacząłem trenować od połowy pierwszej klasy podstawówki i przygoda ta trwa do dzisiaj. Na treningi zapaśnicze zapisałem się dlatego, że chodził na nie mój kolega z klasy. W piłkę ręczną zacząłem grać w 4 klasie, od kiedy mieliśmy lekcje wychowania fizycznego z Panem Maciejem Markiewiczem i to właśnie dzięki niemu polubiłem ten sport.
Jak udaje Ci się pogodzić wysokie wyniki w nauce z uprawianiem sportu? Jak często masz treningi?
Treningi mam 4 razy w tygodniu: 2 razy w tygodniu trening zapaśniczy + 2 treningi piłkarskie + bieganie 5 km + zawody zapaśnicze lub mecz piłkarski (albo oba w jeden weekend). Bardzo trudno to pogodzić z nauką, ale jakoś się udaje. Trzeba wynosić dużo z lekcji i w domu sobie tylko powtarzać albo przed treningiem trzeba znaleźć czas na naukę. Nie jest lekko, ale jak się chce, to wszystko można.
Jesteś reprezentantem szkoły w dwóch dyscyplinach: piłce ręcznej i zapasach. Która z tych dyscyplin jest Ci bliższa i dlaczego?
Trudno odpowiedzieć na to pytanie, bo i jeden, i drugi sport zajmuje ważne miejsce w moim życiu. Myślę jednak, że bliższe są mi zapasy, ponieważ trenuję je regularnie od prawie ośmiu lat, a piłkę ręczną od czterech, tylko w szkole na lekcjach wychowania fizycznego i przerwach. Obozy zapaśnicze, wyjazdy na turnieje i zgrupowania bardzo zbliżają ludzi, dlatego jeśli miałbym wybrać, to chyba są to zapasy.
Które osiągnięcie uważasz za swoje najważniejsze i dlaczego?
Myślę, że tytuł Mistrza Wielkopolski w zapasach w stylu wolnym, który wywalczyłem 6 lat z rzędu w latach 2019-2024. To dla mnie bardzo ważne osiągnięcie, gdyż 6 tytułów mistrzowskich świadczy o tym, że od lat moja forma jest dosyć dobra. Zająłem też 2 miejsce na Mistrzostwach Polski LZS w Staszowie w 2022 roku oraz 2 miejsce na Międzynarodowych Mistrzostwach Polski Szkół Podstawowych w Stargardzie. Międzynarodowe Mistrzostwa Polski to turniej, na którym spotykają się najlepsi zawodnicy z Polski oraz przyjeżdżają liczne ekipy zza granicy: Niemiec, Czech, Słowacji, Mołdawii, Ukrainy. To bardzo trudne turnieje, dlatego zdobycie na nich medalu jest dla każdego zawodnika dużym zaszczytem.
Jeśli chodzi o piłkę ręczną, to podczas Igrzysk Młodzieży Szkolnej dwa lata z rzędu ze szkolną drużyną byliśmy Mistrzami Powiatu Poznańskiego, a w finale regionu zajmowaliśmy 2 miejsce.
Który trener nauczył Cię najwięcej? Czego Cię nauczył?
Każdy trener dołożył swoją cegiełkę do moich sukcesów i medali.
Trener Roman Króliński – nauczył mnie podstaw zapasów, a następnie z roku na rok uczył nowych chwytów, technik oraz tego, że nigdy nie wolno się poddawać bez względu na wynik.
Trener Maciej Markiewicz – pokazał mi, czym jest piłka ręczna i wiele innych dyscyplin sportowych oraz nauczył, jakie są ich zasady. Mam poczucie, że zawsze we mnie wierzył jako sportowca, co jest dla mnie niezwykle ważne.
Trener Rafał Kaczmarek – bardzo wiele nauczył mnie, jeśli chodzi o zapasy, pokazywał różne techniki i poświęcał bardzo dużo swojego czasu na rozmowy, bardzo mnie wspierał i wierzył we mnie i moje umiejętności.
Trener Kinga Kurkowiak – bardzo często była ze mną na różnych turniejach, kibicowała i wspierała dobrym słowem, jak coś poszło nie po mojej myśli. Zawsze potrafiła wyciągnąć coś dobrego z walki, o której ja sam szybko chciałbym zapomnieć.
Trener Karol Kurkowiak – bardzo często towarzyszył mi i był wsparciem z narożnika na turniejach zapaśniczych. Dzięki jego cennym wskazówkom udało mi się wygrać niejedną walkę.
Chciałbym tu też wspomnieć o trenerach piłki nożnej: pierwszym trenerze Tomaszu Stachowiaku, Łukaszu Siweckim i Tomaszu Ratajczaku, którzy przyczynili się do tego, że piłkę nożną kocham od lat i niezmiennie.
Jaki jest Twój ulubiony klub? Czy masz ulubionego zawodnika?
Mój ulubiony klub to UKS Zapasy Plewiska, bo w nim się wychowałem i ten klub pomógł mi się rozwinąć. Moim ulubionym klubem jest też Akademia Piłkarska Grom Plewiska, w której obecnie trenuję. A patrząc bardziej światowo, to zdecydowanie moim ulubionym klubem jest FC Barcelona, a zawodnikiem Leo Messi.
Brałeś także kilkakrotnie udział w Olimpiadzie Wiedzy o KKS Lech Poznań i zostałeś finalistą. Czy było trudno przygotować się do niej? Jaka była nagroda w tym konkursie?
Jeśli chodzi o przygotowania do Olimpiady Wiedzy o KKS Lech Poznań, to trzeba było im poświęcić dużo czasu, aby poznać historię Lecha Poznań. Tutaj z pewnością kluczową rolę w przygotowaniach odegrał Pan Maciej Markiewicz, który szczegółowo przedstawił nam historię poznańskiego Lecha. Dużo opowiadał nam o spotkaniach z ludźmi związanymi z klubem, obecnym stadionie Lecha Poznań, a także stadionie na Dębcu, o którym mało kto wie, że był dawnym stadionem klubu piłkarskiego KKS Lech Poznań.
W nagrodę dostałem plakat z autografami piłkarzy Lecha Poznań, bon na dwa mecze piłkarskie poznańskiego klubu, koszulkę „Lubię Poznań” oraz długopis, ołówek, plan lekcji oraz medal.
Jakie masz plany związane ze szkołą średnią? Czy nadal będziesz trenować?
Oczywiście nadal chcę kontynuować moją przygodę ze sportem, a jak się ona potoczy - czas pokaże. Chciałbym iść do XI Liceum Ogólnokształcącego albo do Szkoły Gortata, która pomaga młodym ludziom w realizacji sportowych marzeń i pasji. Nie wyobrażam sobie życia bez sportu, dlatego zamierzam trenować nadal zapasy oraz piłkę nożną w szkole średniej.
Czy jest sport, którego nie lubisz? Dlaczego?
Chyba nie ma sportu, którego bym nie lubił. Każdy sport wymaga innych umiejętności, a ja lubię próbować się w różnych dyscyplinach, stawiając sobie nowe cele i wyzwania.
Wywiad przeprowadziła Marzena Beyer-Briks
nauczyciel polonista
